Dhr van Lieren & Mevr Divanach Fly Drive Namibië

Een hoogtepunt is uiteraard Sossusvlei met zijn kleurrijke en hoge duinen, maar de schoonheid van de omliggende landschappen heeft ons erg bekoord.

Namibië, het land staat al een groot aantal jaren op onze wensenlijst om te bezoeken. Dit jaar kwam het er dan eindelijk van.

We boekten een individuele rondreis van 18 dagen met een huurauto en overnachtingen in lodges en B&B's. We 'beperkten' ons tot een rondreis in Namibië zelf, zonder uitstapjes naar Zuid-Afrika en Botswana. Namibië is tenslotte 22 keer zo groot als Nederland en er is meer dan voldoende te zien in 18 dagen, een inschatting die klopte met wat we ervaren hebben.

In onze Renault Duster (4 wheel drive) gingen we -na een zaterdagmiddag en zondagochtend in Windhoek te hebben doorgebracht- onderweg naar het zuiden. Wat een sensatie als het gaat om landschappen, ruimte, vergezichten en leegte. In het zuidelijk deel van Namibië leven weinig mensen en dat merk je, dat zie je. De asfaltweg van Angola naar Zuid-Afrika kent enkele steden, maar daartussen is het land leeg. Indrukwekkend, we zijn het niet gewend en geen files :). Eigenlijk typeert dit ook wel Namibië: veel kilometers, veel verschillende landschappen en een goed wegennet. Wij vonden het in ieder geval heerlijk, we waren zeker niet alleen voor wilde dieren gekomen.

Ons zuidelijk avontuur sloten we af met een bezoek aan de Fish River Canyon, een aanrader wat ons betreft. Van daaruit trokken we naar Luderitz, een stadje aan de kust net ten noorden van het "sperrgebiet", een door de Duitse kolonisten ingesteld beschermd gebied, omdat er erg veel diamanten gevonden werden. Grotendeels woestijn, onherbergzaam en soms een troosteloze aanblik. In Luderitz zelf zijn veel huizen pastel of feller gekleurd, hetgeen de omgeving enigszins opfleurt. Zeker geen onaangenaam verblijf, maar zo anders dan de daaraan voorafgaande gebieden. Bovendien koud (19 graden) door harde wind (altijd aan begin van het voorjaar) en omdat het een kustplaats is. Kolmanskop, een voormalig diamantstadje enkele kilometers buiten Luderitz, daar moet je heen. Verleden en heden komen er bij elkaar. Onvoorstelbaar hoe in barre omstandigheden destijds een gemeenschap geleefd heeft.

Op naar de Namib woestijn. Namibië dankt zijn naam aan deze Woestijn. Her en der een gazelle, gemsbok, giraffe of een wild zwijn dat ons pad kruiste. En als je dan denkt alleen overgebleven te zijn in deze wereld, staat er een bord dat een boerderij aangeeft op 36 km van de weg. Een hoogtepunt is uiteraard Sossusvlei met zijn kleurrijke en hoge duinen, maar de schoonheid van de omliggende landschappen heeft ons erg bekoord.

Via twee bergpassen gaan we wederom naar de kust, Walvisbaai en Swakopmund. Beide dateren ook uit de kolonialistische periode. Aangename steden, gelegen in de woestijn, maar met een totaal ander vleugje tropengevoel: flamingo's en palmbomen. Onze excursie 'living dessert' was een groot succes. Met respect voor de natuur maakten we kennis met een imposant duingebied en de "small five", slamanders, gekko en slangetjes die in, onder en op het zand leven. Ze overleven door het vocht van de ochtenddauw. Wat is natuur toch mooi en slim.

Zo zachtjes aan tijd voor de 'big five' in het Etosha park, een gebied zo groot als Nederland. we hebben vier van de vijf grote jongens en meisjes gezien. Ook als is het niet onze eerste bezoek aan een wildpark, het blijft iedere keer weer een beleving.

Spannende dag bij vertrek , geen elektriciteit vanwege regenval en onweer de avond ervoor. Kijk, daar houden we van ... geeft een beetje het gevoel of avontuur nog bestaat. In het volgende stadje dus ook geen diesel. Dan maar op lage snelheid naar Tsumeb en hopen dat we daar zonder droge tank aankomen. Overigens waren de mensen in Namibië zeer blij met de regen, medio april was de laatste maal.

Via Waterberg terug naar Windhoek. Zeker de moeite waard, weer een heel andere beleving van het land. Meer bewoners in het noordelijk deel van Namibië, daardoor ook meer dorpjes en (voor ons) zichtbare veelteelt. De Scenic road bij waterberg is een geweldige beleving wederom. Een weg die regelmatig met hekken is afgesloten vanwege het vee. Daar loopt dan zo nu en dan een eland of een antiloop tussendoor.

Onvoorstelbaar hoe snel 18 dagen voorbij vliegen. Het stukje tekst is wellicht wat lang geworden, maar ik zou een boek over onze indrukken kunnen schrijven. We hebben het waanzinnig naar ons zin gehad, en we vonden een voor ons uitgebalanceerde combinatie van landschappen, cultuur, maatschappelijke situatie en wilde dieren. Namibië nodigt uit om nogmaals naar toe te gaan.

WillemJan en Françoise